Small Animal vet Heskes

Een collaps van de trachea (luchtpijp) is het samenklappen van de luchtpijp van de hond. De trachea bestaat uit ringen van kraakbeen, die door middel van bindweefsel aan elkaar zijn verbonden. De ringen van de trachea zijn niet volledig gesloten (C-vormig) en worden bij elkaar gehouden door een ligament dat over de gehele lengte van de trachea aanwezig is.

 

Oorzaak

Bij honden kan, naarmate de dieren ouder worden, het kraakbeen progressief zwakker worden. Hierdoor kan de trachea (gedeeltelijk) dichtklappen, in plaats van rond zal deze ovaal worden. In ergere gevallen kan de trachea volledig samenklappen.

 

Er wordt onderscheid gemaakt door de tracheacollaps in te delen in vier graden; van graad 1 (mild), tot graad 4 (zeer ernstige collaps). De trachea kan samengeklapt zijn over de gehele lengte, alleen het gedeelte dat zich in de borstholte (intrathoracaal) bevindt, of alleen het gedeelte dat zich buiten de borstholte (extrathoracaal) ligt. De meest voorkomende plaats is waar de trachea de borstholte in gaat.

 

Tracheacollaps is een typische ziekte die bij kleine hondenrassen en dwergrassen van middelbare leeftijd (vanaf zes jaar) leeftijd voorkomt. Voorbeelden van rassen zijn de Yorkshire terriër, poedel, dwergkeeshond, Shih Tzu, Maltezer, Mopshond, Toypoedel en Chihuahua.

De oorzaak van de collaps kan aangeboren (congenitaal) of verworven zijn. Een hartaandoening, de ziekte van Cushing of chronische luchtwegproblemen kunnen een collaps veroorzaken.

 

Symptomen

De eerste klacht die ontstaat bij honden met een tracheacollaps is hoesten. De snaterende hoest, waarbij de hond klinkt als een eend of een gans, is typisch voor deze ziekte. 
Een trachea collaps vermindert ook de doorgang van de lucht naar de longen. Het gevolg hiervan is dat de hond het moeilijker krijgt om genoeg zuurstof binnen te krijgen en sneller gaat ademen. Door het tekort aan zuurstof neemt het uithoudingsvermogen opmerkelijk af. In erge gevallen kan de hond zelfs een blauwe tong krijgen (cyanose), braakneigingen hebben en flauwvallen of stikken.

 

Diagnose

De typisch snaterende hoest is vaak al een duidelijke klacht waardoor de dierenarts al het vermoeden krijgt dat er sprake is van een tracheacollaps. Om de vermoedelijke diagnose vast te stellen kan een röntgenfoto van de borstkas gemaakt worden. Met een röntgenfoto kan direct gezien worden hoe afgeplat de trachea is, dat een indicatie geeft van de ernst van de collaps.

Een ander onderzoek is een endoscopisch onderzoek van de luchtwegen (bronchoscopie), waarbij er met een lange, dunne, flexibele buis een camera onder narcose in de luchtwegen wordt ingebracht. Met behulp van bronchoscopie kan de graad van de collaps bepaald worden. Bronchoscopie is ingrijpender (invasief) dan het maken van een röntgenfoto, omdat uw hond hiervoor onder narcose zal moeten. Het voordeel is dat bronchoscopie een meer gedetailleerd beeld geeft van hoe de trachea er van binnen uit ziet.

 

Behandeling

De behandeling zal bij milde gevallen met behulp van medicatie (medicamenteus) gebeuren. Medicatie die wordt gegeven als uw hond een collaps heeft zijn hoestremmers (codeïne), luchtwegverwijders (bronchodilatoren), ontstekingsremmers en indien nodig ook antibioticum (als er infecties van de luchtwegen optreden). Wanneer uw hond zo benauwd is kan de dierenarts besluiten een rustgevend middel toe te dienen om de vicieuze cirkel te doorbreken. Het harde gehoest zorgt namelijk voor irritatie en daardoor zwelling van de slijmvliezen van de trachea, waardoor de luchtweg nog nauwer wordt. Naast het geven van medicatie is het van de belang de leefstijl en omgeving aan te passen. De halsband dient vervangen te worden door een borsttuig, overgewicht moet aangepakt worden, warmte moet vermeden worden en roken in huis wordt afgeraden.

 

Chirurgisch

In erge gevallen, die gelukkig eerder zeldzaam zijn, zal er operatief moeten worden ingegrepen. Het doel van een operatie is het vergroten van de doorgang van de trachea. Dit kan gebeuren door middel van plastic ringen of een stent. Plastic ringen kunnen gebruikt worden als het gedeelte van de collaps zich buiten de borstholte bevindt. Deze ringen worden rondom de trachea geschoven en vastgehecht. Hierdoor komt de trachea weer open te staan en kan er genoeg lucht binnenstromen.

Een stent is een lang buisvormig netje dat in de trachea wordt geplaatst en op deze manier de trachea openduwt. De kosten van het plaatsen van een stent zijn afhankelijk van de maat, het type en vooral het aantal stents dat nodig is. De prijs ligt, samen met voorgaande diagnostiek, meestal tussen de 1000 en 2000 euro. Eigenaren dienen gemotiveerd te zijn en over voldoende financiële middelen te beschikken, wil deze behandeling een optie zijn.

 

Prognose

De prognose van tracheacollaps varieert en is sterk afhankelijk van de ernst van de collaps. Milde gevallen, die het vaakst voorkomen, zijn meestal goed  te behandelen. 
Bij ergere gevallen zal men chirurgisch moeten ingrijpen. Het succes van de ingreep is niet gegarandeerd en er kunnen complicaties optreden na de operatie. Enkele complicaties die kunnen voorkomen na het plaatsen van een stent zijn:

• Paralyse van de larynx

• Zwelling van de luchtwegen

• Het afsterven (necrose) van de luchtpijp door de druk van de stent.

• Longontsteking of een infectie van de operatiewond

• Overlijden tijdens de operatie als gevolg van de narcose