Amy | Bijtwond
Deze week het verhaal van Amy, een 9 jaar oude, kruising Yorkshire Terriër. Amy kwam zeven weken geleden in een weekenddienst binnen nadat ze, tijdens de wandeling, plots werd aangevallen door een grote boerboel. Drie grote bijtwonden t.h.v. haar linkerflank werden schoongemaakt, gespoeld en gehecht.
Bijtwonden zijn de meest vieze wonden en kunnen zich ondanks drainage, wondverzorging en antibiotica binnen een paar dagen onder de huid uitbreiden. Vaak is er op het eerste gezicht sprake van een mild trauma, maar kunnen de onderliggende spieren en de buik- en/of borstholte ook doorboord worden door de hoektanden.
Bij Amy was er gelukkig geen sprake van een wond doorheen de borst- en de buikholte. Wat we wel zagen was dat de hechtingen na drie dagen loskwamen. Er was teveel schade aan de bloedtoevoer naar de huid, waardoor er weefselnecrose (afsterven van de huid) was opgetreden.
We besloten Amy onder narcose te brengen en de afgestorven huid te verwijderen. Alle hechtingen werden eruit gehaald, de wondranden werden zover mogelijk tot op gezond weefsel weggesneden en de wond werd grondig gespoeld en schoongemaakt.
Amy is een goed voorbeeld van een hond waarbij huidtransplantatie eventueel een optie was geweest. Financieel was dit geen optie en hebben wij door middel van speciale wondverbanden, die in het begin vaak ververst moesten worden, geprobeerd om de wond secundair (openlaten van de wond) te laten helen.
Met twee soorten antibiotica, pijnstillers, rust, regelmatige wondverzorging en het vervangen van het verband, zagen we dat de wondranden langzaam naar elkaar toe begonnen te groeien. De tijd tussen de controles werd langer en Amy was constant vrolijk en deed het super.
Na zes weken (foto linksonder) was de wond al zo mooi geheeld dat je niet zou zeggen dat er nog maar een paar weken geleden een hele flap uit was gesneden. Amy hoefde na de controle geen verband meer om, zodat de wond aan de lucht kon helen. Met een kap en wondspray heeft de eigenaar een week lang de wond behandeld.
Vandaag, zeven weken later kwam Amy terug voor haar, voorlopig laatste, controle. De wond was weer kleiner geworden en het aanwezige korstje werd verwijderd. Op de laatste foto is te zien hoe Amy er vandaag uitzag. De huid is volledig dicht en Amy mag eindelijk weer zonder kap of verband rondrennen!
Dit is toch wel een patientje waar je het dan voor doet, het kost even tijd en we hadden niet verwacht dat het zo mooi zou worden, maar het resultaat mag er zijn :) .
