Small Animal vet Heskes

Nasofaryngeale poliepen bij de kat

Heeft uw kat ademhalingsproblemen of niest hij voortdurend? Is de eetlust verminderd, houdt hij het hoofd schuin of heeft hij evenwichtsproblemen? Dan kan er sprake zijn van een poliep. Nasofaryngeale poliepen zijn goedaardige gezwellen die voorkomen ter hoogte van de keel, neus en gehoorgang van katten. De aandoening komt meestal voor bij jongvolwassen katten en wordt vaak verward met een luchtweginfectie. Poliepen groeien vanuit het middenoor via de buis van Eustachius naar de nasofarynx of naar de uitwendige gehoorgang. De verdikking van het slijmvlies (mucosa) kan uitgroeien tot ovale of ronde rood-roze poliepen. Een poliep is verbonden met het slijmvlies door middel van een dunne steel.

 

Oorzaken

De precieze oorzaak van nasofaryngeale poliepen is onduidelijk. Er wordt vermoed dat poliepen ontstaan door een chronische irritatie van de mucosa, door bijvoorbeeld een virale infectie, waardoor deze verdikt.

Symptomen van nasopharyngeale poliepen 

Poliepen groeien in de neusholten, keelholte of de gehoorgang. Wanneer de poliep zich ter hoogte van de nasofarynx bevindt, kan dit de volgende klachten veroorzaken: niezen, neusuitvloei, kokhalzen, een snurkend geluid of een moeilijke ademhaling. Wanneer de poliep zich in de gehoorgang bevindt kan een oorontsteking (otitis) ontstaan in combinatie met het syndroom van Horner (zie verder) en het scheef houden van de kop.

 

Diagnose

Poliepen in de nasofarynx kunnen aangetoond worden door de kat onder narcose in de bek te kijken. Het zachte gehemelte kan naar beneden geduwd zijn door de poliep wat direct opvalt bij de inspectie. Om boven het zachte gehemelte te kunnen kijken, moet met een haakje het gehemelte worden omgeklapt. Wordt er gedacht aan een poliep in het oor, dan kan uw dierenarts dit met een otoscoop (oorkijker) controleren. Een poliep dieper in het middenoor, kan niet door het oor of via de bek gezien worden. Vaak wordt er een röntgenfoto gemaakt of een CT scan uitgevoerd om de poliep in beeld te brengen.

 

Behandeling

Poliepen dienen altijd chirurgisch verwijderd te worden, tenzij de gezondheid van de kat dit niet toelaat. Poliepen in de nasofarynx worden door midden van tractie (door beheerst te trekken) verwijderd. De basis van de poliep wordt opgezocht en met een klem wordt de basis vastgegrepen. Langzaam zonder te rukken wordt de spanning opgebouwd en laat de poliep vanzelf los. Er is een kans dat niet de gehele steel van de poliep wordt verwijderd en deze teruggroeit. Poliepen in de gehoorgang worden ruimer weggesneden zodat de kans op recidieven kleiner worden. Het middenoor dient op een meer complexe wijze geopend te worden via een zogenaamde bulla osteotomie (het bot dat het middenoor omgeeft wordt doorboord). In de meeste gevallen zal de dierenarts u doorsturen naar een specialist.

 

Risico’s

Een operatie ter verwijdering van nasofaryngeale poliepen kan zenuwschade veroorzaken. Dit is vooral zo wanneer er een bulla osteotomie wordt uitgevoerd. Het syndroom van Horner zal na tachtig procent van de operaties optreden door de schade aan de nervus sympaticus (zenuw). Horner veroorzaakt protrusie (tevoorschijn komen) van het derde ooglid, miosis (verkleining van de pup) en het terugtrekken van de oogbol in de oogkas. Gelukkig is Horner in de meeste gevallen tijdelijk van aard. Ook kan de achtste kopzenuw beschadigd raken (nervus vestibularis) wat een kanteling van het hoofd veroorzaakt. Zoals eerder beschreven kan de druk van de poliep zelf op de zenuwen deze symptomen al eerder veroorzaken.

 

Is er een lange herstelperiode?

Katten herstellen vaak snel van de operatie en hebben geen intensieve nazorg nodig. Een antibioticum en een pijnstiller worden voor een paar dagen voorgeschreven. Als er zenuwschade is opgetreden en er sprake is van evenwichtsproblemen, is het veiliger uw kat binnen te houden (indien mogelijk) totdat de symptomen verdwenen zijn. Meestal verdwijnen deze binnen een maand.

 

Bent u geïnteresseerd in een verhaal uit de praktijk? Lees het praktijkverhaal over Izzy.